11.11.09
Geen Westermoskee in West
Trouw kwam deze week met het nieuws: de Westermoskee komt er niet. Terwijl woningbouwvereniging Stadgenoot al was begonnen met de bouw van woningen op het voormalige Rivaterrein, liepen nog enkele rechtszaken met de Amsterdamse tak van Milli Görüs, die ondertussen de financiering van de moskee niet rond leek te krijgen. Nu is bekend dat de koepelorganisatie van Milli Görüs definitief de stekker uit het project heeft getrokken en haar Amsterdamse voorzitter Fatih Dag inmiddels heeft vervangen. Geen Westermoskee, maar een pand op een industrieterrein zal waarschijnlijk het nieuwe onderkomen zijn. Vele Amsterdammers zijn hun spaargeld en sieraden kwijt aan een moskee die er dus niet komt. Dat vind ik zuur. Tegelijkertijd ben ik blij dat er eindelijk duidelijkheid is voor de buurt. Voorzichtig kan nu worden nagedacht over een andere bestemming voor het braakliggend terrein. Stadgenoot kan er koopwoningen neerzetten, want het is een toplocatie aan het water. Een plein met een kunstwerk of fontein zou ook niet misstaan, zodat deze plek de allure krijgt die het verdient.
Het leek lange tijd zo mooi: een moskee met één ingang voor mannen en vrouwen, ontworpen door Joodse architecten in Amsterdamse Schoolstijl. Het had een integratiesprookje moeten worden. Maar nadat ik begin 2006 minister Donner in een enorme feesttent de eerste steen heb zien leggen voor het project, veranderde dat sprookje al snel in een nachtmerrie. De progressieve bestuurders, Haci Karacaer voorop, werden afgezet en vanuit Milli Görüs’ conservatieve hoofdkantoor in Keulen vervangen. Een periode vol van schandalen, geheime deals en conflicten volgde.
Belangrijke les die ik er aan overhoud is dat je je als overheid niet moet mengen in de koers die een religieuze organisatie vaart. Oftewel: de klassieke scheiding tussen kerk en staat. Een liberale islam zal hier vanuit de Amsterdamse moslims zelf moeten ontstaan, en komt er niet door als stadsdeel en gemeente allerlei deals en overeenkomsten te sluiten.
Het verhaal is overigens nog niet helemaal af. Over een kleine maand moeten de Amsterdamse Milli Görüs aanhangers vertrekken uit hun tijdelijke Aya Sofya moskee in het Broederhuis aan de Postjesweg. Op deze locatie komt namelijk woonservicewijk Augustinuspoort. Hopelijk zal het vertrek zonder al teveel drama gepaard gaan, zodat dit andere prestigieuze project in De Baarsjes volgens planning door kan gaan.
In 1994 kocht de Turkse Moskeevereniging Milli Görüs het voormalig Riva-terrein om er een moskee te vestigen terwijl er een ander bestemmingsplan ter tafel lag, daar waar elke koper zich aan heeft te houden. Daarover had men zich kunnen laten informeren, maar waarschijnlijk is de taalbarrière en gekocht-is-van-mij de oorzaak van misstanden geweest.
Zelfs gelovige burgers die hun geld in zo’n busje bij de Islamitische slagerij stopten waren niet op hoogte van deze situatie en zijn dus feitelijk door de moskeevereniging misleid.
Met de bouw van een Turkse Moskee zouden veel andere buurtbewoners van Islamitische afkomst, waaronder Marokkanen, geen gebruik van het godshuis maken, maar wel tegen een groot complex van 1000 vierkante meter moeten aankijken en tevens naar een minaret van 42 meter hoog. De belangenvereniging omwonenden BORT kwam van de grond en protesteerden, maar kwam ook met alternatieven. Pas in 2006 werd de definitieve hoogte van de minaret bepaald.
Of er nu een grote kerk of een moskee voor je woning wordt gebouwd, het effect blijft hetzelfde: het woongenot vermindert uitermate en brengt een bron van irritatie met zich mee.
Milli Görüs besloot het Hollandse bestuur te vervangen en de vraag rees of de Grijze Wolf vanuit Duitsland de moskee grotendeels zou bekostigen. Er volgden beschuldigingen van wanbeleid, verdenking van verduistering van miljoenen euro’s aan investeringen van kleine beleggers, bedreigingen, intimidaties, en geheime contracten met de Duitse Milli Görüs.
Daar waar nu een groot gapend gat in de Witte de Withstraat te zien is, hebben de bewoners jarenlang in onzekerheid gezeten en moesten deze verplicht hun woning verlaten. De buurt die toch al met groot achterstallig onderhoud te maken had verpauperde in afwachting van de bouw van de moskee.
Tegelijkertijd was er sprake van dat de kerk, Sint Jan, in de Chasséstraat zou worden gesloopt en vreesden de Nederlandse buurtbewoners voor hun eigen cultuur, architectuur en puur Nederlandse tradities in een wijk waar allochtonen ook al de meerderheid vormden, en deze volledig van de bodem zouden worden weggevaagd. Ook geïntegreerde medelanders protesteerden tegen de sloop van de kerk, temeer ook zij aan het straatbeeld van de kerk waren gehecht en voorstander waren van cultuurbehoud.
Op mijn vraag aan Groen Links om de kerk te behouden en er een muziektempel voor jongeren te realiseren werd negerend geantwoord, terwijl dit nu juist een prachtig bestemmingsplan zou zijn geweest, temeer op dat moment speeltuin Plan West en zelfs het Jan van Galenbad langdurig werden gesloten en destijds in Plan West de multiculturele samenleving in harmonie leefden.
Vervolgens moest het oorlogsmonument wijken, daar waar jaarlijks de dodenherdenking plaatsvond, en volgden er protesten uit alle hoeken van het land. In 2003 werd op 4 mei de herdenking verstoord, werden er antisemitische leuzen door Marokkaanse jongeren geschreeuwd en werden de kransen door onbekenden vernield en gestolen.
Op het speeltuig in mijn straat werden hakenkruizen en Jodensterren geklad.
Er is teveel gebeurd. Tijd voor een frisse wind.
Op mijn vraag aan Arco Verburg werd er op het thans braakliggende terrein een tijdelijk geasfalteerd veldje aangelegd, zodat jongeren konden voetballen, terwijl ik vind dat er op het voormalig Riva-terrein een sport- c.q. activiteitenhal zou moeten worden gerealiseerd en meer aan educatie zou moeten worden gedaan.
Ik blijf erbij dat stadsdeel de Baarsjes zich puur bezighoudt met de verkoop van woningen en zich totaal niets van het lot van jongeren aantrekt en vind dat er ruimte voor jongeren moet worden gecreëerd, in plaats van hen in een kippenhok dat buurthuis heet te deponeren.
En zolang er import in de Baarsjes in koophuizen wordt gedeponeerd, wordt de Baarsjes alleen maar voller en zullen de werkelijke problemen nooit worden opgelost.
<< Home
